อาหารกลางวัน

พิเศษทุกๆมื้อ อยู่บ้านเราไม่มีโอกาสที่จะรู้ว่า พวกเขามีอะไรเป็นกับข้าวมื้อเช้่า , เที่ยง และเย็น แต่ที่นี่มีมื้อเที่ยงเท่าที่เห็น พวกเขาต่างพอใจกับสิ่งที่พวกเขาได้รับ โอกาสเท่านั้น...ที่พวกเขาต้องการ คุณก็เป็นคนหนึ่งที่สามารถสร้างโอกาสให้พวกเขาได้ ร่วมสร้างทานบารมีด้วยสองมือของท่านได้แล้ววันนี้...

ภาษาส่วยวันละคำ

เด็กหญิงปวีณา ปัดทาศรี น้องบุ๋ม

ภาษาส่วยวันละคำ

 

เด็กหญิงภัทราภรณ์ บุญครัน น้องไก่

ภาษาส่วยวันละคำ

เด็กชายศราวุฒิ บุตรงาม น้องก็อป

เป็นกำลังใจให้น้องๆ

ในฐานะรุ่นพี่ จึงร่วมถ่ายรูปกับรุ่นน้องเพื่อเป็นกำลังใจ...
ส่วนอ้ายตัวสีน้ำตาล คอขาว หางขาว ก็อยากเป็นรุ่นน้องบ้าง...555+

ปิดแล้ว

โรงเรียนใหญ่ที่เด็กๆไปเรียนประจำวันนี้ปิดแล้ว พวกเค้ายังคงต้องเรียนไปจนกว่าจะถึงวันสุดท้ายแห่งลมหายใจ ถึงวันนี้ พวกเขายังคงต้องเรียนกันอยู่ ณ.ศูนย์อบรม โรงเรียนป่าช้าวิทยา

พักยกอีกชุด...

พักยก

 ตั้งใจมาเรียน ก็ต้องมีการคลายเครียดกันบ้าง

 ต่างรอคอยในท่าทางต่างๆ

 บ้างสอนน้อง บ้างช่วยลุ้น

อีกมุม

เทศกาลปิดเทอม เริ่มนับถอยหลังแล้ว

บ่าย 3.50 น. " หลวงพ่อครับ...วันพุธนี้โรงเรียนพวกผมจะปิดแล้วนะครับ..." 5555+ เรื่องเด่นเย็นนี้...เป็นประโยคที่กระชับ สั้น ง่าย ได้ใจความ เด็กๆพูดเป็นเสียงเดียวกันเลย " โรงเรียนใหญ่ปิดก็มาโรงเรียนเล็กซิ เรียนกับหลวงพ่อแล้วสนุกจะตาย..."

วันนี้วันจันทร์ พรุ่งนี้ก็วันอังคาร มะรืน...ก็...วัน...พุธ...

ช่วยกันนับถอยหลังบ้างนะคุณโยม เอ้า....วันนี้...วันจันทร์ เอ้านับ...3...

แม่น้องโบว์ลิ่ง

แม่บ้านคนใหม่ของศูนย์อบรมโรงเรียนป่าช้าวิทยา
คือแม่น้องโบว์ลิ่ง อยากได้ค่าแรงเป็นบุญ สาธุ...สาธุ...สาธุ...
จัดไปเลย...

ภาษาส่วย วันละคำ

ประเชิง แปลว่า รองเท้า

สิ่งที่ขาดหายไป

เพราะไม่มีคำพูดใดที่จะต้องคอยเตือนให้ทุกๆคนหมั่นทำความดีอยู่ทุกเวลา 

เพียงแต่อยากถามท่านว่า

...เวลาขาด เราต้องการโอกาสไหม...

...โอกาส ที่จะเติมเต็มในสิ่ง...ที่...ขาด...
...เท่านั้นเอง ...

ผอ.ประสาน จากโรงเรียนบ้านตอกตรา

ผอ.ประสาน จากโรงเรียนบ้านตอกตรา นำคอมพิวเตอร์เก่าที่เสียแล้ว มามอบให้โรงเรียนป่าช้าวิทยา 6 เครื่อง เพื่อนำมาซ่อมให้เด็กนักเรียน สปช.ได้ใช้งาน สาธุ...สาธุ...สาธุ... ถึงจะเป็นคอมเก่า แต่บุญกุศลที่ ผอ.ประสานได้ทำนั้น ได้รับอานิสงส์อย่างแรง อย่างล้นเหลือ...สาธุ...สาธุ...สาธุ...

มาสมัครเพิ่ม

วัยไม่ต่าง แต่หัวใจเดียวกัน

ดูกันชัดๆ

 กับพี่สาวคนใหม่ที่น้องดาวปรับตัวเข้ากับพี่สาวได้อย่างรวดเร็ว...

 ดูหน้าตาน้องดาวในวันนี้ให้ดี แล้วอีก 1 ปีข้างหน้า...เรามาดูกันใหม่

 พึ่งมาจากบ้าน แม่น้องแตงโมพาไปซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่ให้อีกหลายชุด...

 เล่นกันกับพี่สาวคนใหม่ ช่างเข้ากันได้อย่างรวดเร็ว

วันนี้น้องดาวเธอจะรู้ตัวหรือไม่ ว่าเพราะอะไรเธอจึงไม่ได้อยู่กับแม่ของเธอที่

บ้านห้วยกะวาน อ.สวนผึ้ง จ.ราชบุรี

มิหนำซ้ำ...น้องดาว เธอมาอยู่ที่นี่...เพียงคนเดียว...เท่านั้น...

 ท่าทางที่มีความสุขของน้องดาว

 เข้มแข็งเข้าไว้

ตัวเองยังสงสัยอยู่

และเริ่มสับสนอะไรบางอย่างในบางครั้ง

แต่ว่า...สักวันหนึ่ง ถึงวันนั้น เหตการณ์...ทุกอย่างมันคลี่คลาย แล้วมัน...ก็จะผ่านไปด้วยดี...

ขีวิตของน้องดาว ด้วยกรรมที่เธอเคยสร้างมาแต่ชาติปางก่อน ส่งผลให้เธอไปเกิดในสถานที่กันดาน ซ้ำร้าย...ด้วยแม่ผู้ให้กำเนิดของเธอเป็นใบ้... เธอเกิดมาจากความบกพร่องหลายๆอย่าง ( จะไม่ขอให้ข้อมูล ณ.ที่แห่งนี้ ) แต่บุญก็ส่งผลอย่างรวดเร็วต่อเธอ หรืออาจเป็นเพราะน้องดาวเธอหมดเคราะห์กรรมแล้วก็อาจเป็นไปได้ วันนี้...น้องดาวเธอเปลี่ยนไปจากเดิม จากเดิม...ที่...ไม่ใช่สภาพที่ท่านเห็นอยู่ในเวลานี้...ครอบครัวใหม่ ที่พ่อใหม่และแม่ใหม่...รักน้องดาวเธอดั่งลูก... บ้านใหม่... อาหารการกินอุดมสมบูรณ์... เป็นลูกสาวคนใหม่ของเจ้าของอู่ซ่อมรถ... ฯลฯ... หมดเคราะห์กันซะที...

ลูกใครหว่า

น้องดา เธอเดินทางมากับพี่สาวเธอจากบ้านห้วยกะวาน อ.สวนผึ้ง จ.ราชบุรี ( สถานที่อาตมาธุดงค์ผ่านมาเมื่อปลายปี 2554 แม้แต่ผู้คนในอำเภอสวนผึ้งก็แทบจะไม่มีใครอยากไป ) เพื่อมาที่ อ.สังขะ จ.สุรินทร์ พี่สาวของเธอ อาตมาเลี้ยง ( ตามมีตามเกิด ) มาจบจนปัจจุบันเธอเรียนอยู่ชั้น ปวช.2 ชีวิตของเด็กทั้ง 2 คนนี้มันยิ่งกว่านิยายน้ำเน่าที่ฉายที่เล่นกันอยู่ในโทรทัศน์ซะอีก

วันนี้...ชีวิตน้องดาเปลี่ยนไปจากเดิมราวฟ้ากับเหว... เพราะครอบครัวแม่น้องแตงโม รับเลี้ยง และมาปรึกษากับหลวงพ่อเพื่อขอรับน้องดาไปเป็นบุตรบุญธรรม บุญเก่าน้องดายังมีอยู่ หลวงพ่อจึงเปลี่ยนชื่อให้น้องดาเสียใหม่ โดยเติม " ว" เข้าไปอีกตัว เป็น " น้องดาว" ภาพเก่าๆในสมองน้องดาวและที่เป็นอดีตของน้องดาว ต้องอาศัยเวลาในการลบเลือน...

น้องๆนักเรียนที่มาสมัครเพิ่มเติมในวันนี้

นี่ก็สุดท้ายเหมือนกัน

น้องเบียร์ก็มากับน้องแป๋วเหมือนกัน ความฝันของน้องเบียร์ เธอฝันเอาไว้ว่าอยากเป็นนางฟ้า...55555+ เอาเข้าไป...ความฝันของเด็กสมัยนี้...

วันสุดท้ายแห่งการเรียน

วันนี้ น้องแป๋วมาเที่ยวที่วัดป่าพรหมจักร เธอเล่าให้ฟังว่า วันนี้เป็นวันสุดท้ายแห่งการเรียนจากโรงเรียนสังขะ ในชั้น ม.6 และวาดฝันเอาไว้ว่าอยากเป็นครู นั่นคือความฝันของเธอ เอา...เรามาเอาใจช่วยเธอกันดีกว่า...

กับสองหนุ่มน้อย

กับอีกสามหนุ่มน้อยๆ

ตามๆกันไปกับนักเรียนวันนี้